Najlepszym sposobem budzenia współodpowiedzialności świeckich jest zaproszenie ich do uczestnictwa w działalności duszpasterskiej parafii. Jest to forma autentycznej promocji laikatu. Duchowni winni okazywać, że zależy im na współpracy świeckich, a zwłaszcza na poznaniu ich opinii w zasadniczych sprawach dotyczących życia parafii. Można to czynić na różne sposoby (ankiety, wizyty duszpasterskie, spotkania itp.). Ważnym znakiem liczenia się z głosem wspólnoty jest organizowanie wyborów do Parafialnej Rady Duszpasterskiej. Do współpracy należy włączyć wspólnoty i stowarzyszenia religijne oraz parafialne zespoły liturgiczne i charytatywne.
W życiu chrześcijanina nadzieja nie może ograniczyć się do biernego czekania, ale do gotowości działania do czynu. Człowiek nadziei, to człowiek, który wciąż dostrzega możliwość działania, który nie szczędzi wysiłku, ani żadnej sposobności, aby czynić co jest w jego mocy z myślą o lepszej przyszłości, zarówno ziemskiej jak i tej duchowej.
Takimi ludźmi nadziei mamy być jako wspólnota wierzących. Takimi ludźmi nadziei mają być Ci, którzy w tej wspólnocie podejmują konkretne, nieraz wymagające i odpowiedzialne zadania: duszpasterze, członkowie rad parafialnych, osoby zaangażowane w dzieła charytatywne, a z nimi wszyscy wierni świeccy.
Czytamy w liście św. Piotra: „Wy bowiem niby żywe kamienie jesteście budowani jako duchowa świątynia”.
Każdy chrześcijanin, stosownie do swego powołania i stanu, wypełnia w nim określone zadania. Czy jesteśmy żywymi kamieniami tej budowli? Czy robię wszystko, aby ożywić tę budowlę? Oto kilka zasad:
Jestem żywym kamieniem, kiedy staję w obronie Kościoła, nie milczę, bo sam jestem członkiem Kościoła. Buduję żywy Kościół kiedy przystępuję do sakramentów św. bo potrzebuję łaski Bożej, by kochać swoją rodzinę, wspólnotę w której żyję, bliźniego. Czy potrafię pod tym zasadami się podpisać? Wybory do PRD jest okazją do zastanowienia się nad naszą odpowiedzialnością za Kościół, do którego należę. Odnowione w nowym katechizmie piąte przykazanie kościelne – „Troszczyć się o potrzeby wspólnoty kościoła” – stanowi wezwanie do tej odpowiedzialności.
Życzmy sobie dziś nawzajem, abyśmy byli „ludźmi nadziei, gotowości i czynu” i w odpowiedzialności przed Bogiem w wyborze PRD i współtworzeniu wartościowej, żywej wspólnoty parafialnej.
Parafialna Rada Duszpasterska
w parafii pw. Matki Boskiej Fatimskiej
w Opolu-Grudzicach
została wybrana głosami parafian 29.11.2015 r.
Liczy 15 osób.
Przyrzeczenie
Ja N.N., powołany na członka Parafialnej Rady Duszpasterskiej, przyrzekam wobec Boga, że powierzoną mi funkcję będę wykonywał według najlepszej swej woli, zgodnie z moim sumieniem i przepisami prawa kościelnego. W szczególności przyrzekam, że w miarę swych sił i poczuciem odpowiedzialności będę wspomagał Proboszcza w działalności pasterskiej mając na względzie tylko chwałę Bożą i dobro Kościoła. Tak mi dopomóż Bóg. Amen.